De laatste tijd staat de campagne waterklaar volop in de spotlights. Na een aantal zeer droge zomers en fikse plensbuien groeit het bewust zijn dat we allemaal iets moeten doen aan om de gevolgen van de klimaatverandering op te ondervangen.
Het interview dat ik onlangs had met Dagblad de Limburger zette mij aan denken over mijn eigen kinderjaren. Ik kom nog uit de tijd dat je naar de tv moest lopen om op de knopjes te duwen en dat cassettebandjes werden geïntroduceerd. Maar ook uit de tijd dat het normaal was dat iedereen een regenton in de tuin had. Langs de hele straat groene tuinen, geen enkele tuin was helemaal bestraat. Wellicht was dat ook omdat het rioolstelsel niet berekend was op grote hoeveelheden water. Als het namelijk hard regende, pruttelde het water in de WC en het afvoerputje. Mijn ouders kwamen uit een tijd dat zaken minder vanzelfsprekend waren en ieder dubbeltje moest worden omgedraaid. Water was kostbaar.
Die tijd van vroeger is niet meer te vergelijken met de huidige tijd. Cassettebandjes zijn al lang verdwenen. De TV is ingehaald door het digitale tijdperk en als we de kraan opendraaien komt er koud, warm of soms zelfs kokend water uit. Het afvoerputje pruttelt niet meer als er een stevige plensbui valt. Ons leefpatroon is totaal anders. Maar hoewel we nu verhoudingsgewijs veel minder betalen voor ons water is het belang van water gelijk en misschien zelfs wel belangrijker geworden. Veel zaken van vroeger zijn niet meer nodig (zoals cassettebandjes) maar we kunnen nog steeds niet zonder water. Daarom wil ik u oproepen om er samen voor te zorgen dat Limburg ook voor onze kinderen leefbaar blijft. Bijvoorbeeld door de regenpijp af te zagen of de stenen uit uw tuin in te ruilen voor groen. Ruim 1350 huishoudens en bedrijven gingen u voor en ontvingen subsidie. Op deze website kunt u zien wat uw gemeente voor u kan betekenen.
Paul Sanders, voorzitter Waterpanel Noord
Wethouder gemeente Peel en Maas
